Hide and Seek (2013) Przerażająca Gra w Chowanego | Zjadacz Filmów

Zaczęło się od świetnego I Saw the Devil (2010) w reżyserii Kim Jee-woon. Nareszcie zobaczyłem inne podejście do horroru - było strasznie i na prawdę przerażająco. Czułem, że oglądam coś nowego, świeżego i przede wszystkim ciekawego. Film jest dosyć drastyczny, ale nie ma co się dziwić - w końcu to horror. Kolejną przygodą z kinem Koreańskim był film Doomsday Book (2012), którego recenzję można przeczytać tutaj. Następnie zabrałem się za "Trylogię Zemsty" w reżyserii Park Chan-wook - o Oldboyu (2003) napisałem już wcześniej, natomiast Pan Zemsta i Pani Zemsta to chyba zbyt mocne filmy i nie wiem nawet ja je opisać. Ale co by nie mówić - zrobiły na mnie ogromne wrażenia. Czułem się jakbym miał świetne kino na wyciągnięcie ręki, ale nigdy po nie nie sięgnąłem. Dla tego teraz staram się to nadrobić, czego efektem było obejrzenia kolejnego świetnego horroru Hide and Seek (2013).

Sung-soo żyje sobie ze swoją żoną i dwójką dzieci w luksusowym apartamencie - niczego im nie brakuje. Ich życie jest spokojne i poukładane. Wszystko się zmienia, kiedy otrzymuje informację, że jego brat, z którym od bardzo dawna nie utrzymuje kontaktu zaginął. Zaniepokojony tym faktem udaje się do miejsca, gdzie jego brat ostatnio pomieszkiwał - są tą zapuszczone i biedne mieszkania, które za chwilę zostaną wyburzone. Sung-soo zaczyna swoje prywatne śledztwo, które prowadzi go do przekonania, że jego brat jest odpowiedzialny za morderstwa, które miały miejsce w okolicy. Wracają do niego wspomnienia z dzieciństwa, które już dawno wyparł ze swojej pamięci a grzebani w życiu brata sprawia, że jego żona i dzieci stają się kolejnym celem mordercy. Później jest już tylko lepiej - tempo filmu jest na prawdę szybkie i jest sporo zwrotów akcji. 

Mroczny i tajemniczy klimat utrzymuje się przez cały film i napięcie narasta z każda kolejną sceną. Każda odpowiedź tylko rodzi kolejne pytania. Główny bohater sam jest bardzo tajemniczy i cierpi na na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Świetnie są zobrazowane jego wszystkie objawy jak szorowanie rąk do krwi czy obsesyjne wycieranie naczyń. W raz z rozwojem historii dowiadujemy się o nim coraz więcej niepokojących rzeczy. Na jaw wychodzą najmroczniejsze tajemnice z jego dzieciństwa i okazuj się, że swoim zachowaniem sprzed wielu lat mógł sprowadzić ogromne zagrożenia dla swojej rodziny. Zaczyna się walka z czasem, własnymi słabościami oraz z demonami z przeszłości które siłą wdzierają się w spokojne życie rodziny Sung-soo.

Każdy z nas ma trupa w szafie, którego ukrył przed światem. Ale czasami te trupy wypadają i całe życie staje do góry nogami. W tej sytuacji znalazł się Sung-soo, który musi zrobić wszystko, żeby ochronić swoją rodzinę. Film trzyma w napięciu od początku do końca - zaskakuje i straszy. Jest bardzo dobrze nakręcony i zagrany. Bardzo dobre zdjęcia, które wprowadzają klimat niepokoju i tajemnicy. Kiedy wszystko zaczyna się układać w logiczną całość, okazuje się że szukaliśmy nie w tym miejscu, w którym trzeba...