The Best Offer | Koneser (2013) | Geoffrey Rush i Jego Dzieła Sztuki | Recenzja Filmu

Jakiś czas temu, kiedy przeglądałem repertuar kin na grudzień, moja uwagę przykuł The Best Offer (2013) Koneser - zobaczyłem na okładce Geoffrey'a Rush'a więc automatycznie byłem zainteresowany. Znalazłem ten film w kinie LUNA, na Marszałkowskiej - nigdy wcześniej tam nie byłem i okazało się, że bilety kosztują w poniedziałek tylko 8 zł. Nie mogłem nie skorzystać. I było bardzo dobrze i przyjemnie.

"Emotions are like work of art. They can be forged they seem just like the original but they are forgery."

"Emocje są jak dzieła sztuki. Mogą być podrobione, wyglądać na prawdziwe, ale to fałszerstwo"

Zawsze się zastanawiam jak napisać o filmie, nie zdradzając jego fabuły za bardzo. Ostatnio z braku czasu nie udaję mi się nawet sprawdzić o czym jest film, na który idę. Zazwyczaj wybieram filmy ze względu na temat, obsadę albo reżysera - najlepiej mi się ogląda wtedy, kiedy nie wiem czego się spodziewać. Tak było z Koneserem - zakończenie na prawdę mnie zaskoczyło.

                

Geoffrey Rush gra dyrektora dużego domu aukcyjnego i eksperta od dzieł sztuki, który jak ognia unika ludzi. Lubi się zamykać w swoim domu, gdzie czuję się szczęśliwy w otoczeniu swoich dzieł sztuki i antyków, które zdobył nie do końca uczciwie. Cały czas chodzi w rękawiczkach, żeby nie musieć dotykać innych ludzi. Nie używa telefonu komórkowego a słuchawkę przykłada do ucha zawsze przez chusteczkę. Wszystko w jego świecie jest bardzo sterylne i higieniczne. Rękawiczki zdejmuje tylko kiedy dotyka obrazu. Bardzo dobre są sceny, w których Virgil Oldman je kolację w w swoim domu -atmosfera samotności jest namacalna i przygnębiająca. Pan Oldman zostaje zatrudniony przez Claire Ibbetson do wyceny dzieł sztuki i antyków, które zostały w jej domu po śmierci rodziców. Sama zleceniodawczyni mieszka w sekretnym pokoju, ponieważ cierpi na bardzo dziwną chorobę, która nie pozwala jej opuszczać domu. Ukrywa się tam od 15 lat. Virgil Oldman odnajduje bratnią duszę w Claire - sam żyje w zamknięciu o od wielu lat unikając ludzi i najlepiej czuje się wśród swojej kolekcji portretów kobiet, które zbierał przez całe życie. Po bardzo wielu latach samotności i strachu przed kobietami Virgin Oldman zakochuje się w tajemniczej zleceniodawczyni, z którą rozmawia tylko przez telefon albo przez ścianą. W międzyczasie znajduje codziennie w piwnicy części robota/humanoida z XVII wieku, które pomaga mu złożyć w całość lokalna "złota rączka" Robert - w tej roli Jim Sturgess, którego pamiętam z Upside Down (2013) Odwróceni Zakochani. Czas, który spędza razem z Robertem w warsztacie Virgin poświęca na rozmowy o Claire - chce się dowiedzieć, jak rozkochać w sobie kobietę. Reszta filmu nie nadaje się do opowiedzenia - trzeba obejrzeć.

Koneser jest filmem, który nie porywa, ale wciąga. Antyki, dzieła sztuki i zabytkowe meble stanowią świetne tło dla całej historii. Freski na ścianach, regały ze starymi księgami, ogromna piwnica wypełniona skarbami - wszystkiego można wręcz dotknąć. Zdjęcia są bardzo dobre - można poczuć kurz zdmuchiwany ze starych mebli. Ogląda się to bardzo przyjemnie od początku do końca. Nie można zapomnieć o wspaniałej muzyce Ennnio Morricone - jest idealnie dobrana do nastroju panującego w filmie i strasznie umila oglądanie. Do tego genialny w swojej roli Geoffrey Rush i cała reszta obsady. Tak jak wspomniałem film nie porywa, momentami miałem wrażenie, że jest właśnie o niczym. Ale zdjęcia, muzyka, całe to otoczenia antyków sprawia, że ogląda się to bardzo dobrze i w cale się nie dłuży. Koneser na początku jest bardzo stonowany i spokojny - po woli poznajemy bohaterów, ich lęki i rodzące się uczucie. Jest subtelnie i emocjonalnie. Tempa film nabiera na ostatnie 30 minut, kiedy wszystko zaczyna się układać w całość. Byłem nieźle zaskoczony i podobało mi się takie nastrojowe budowanie napięcia, atmosfery miłości i dosyć gorzka końcówka. Wyjątkowe w Koneserze były analogie między sztuką a miłością, dzięki temu film nabrał trochę wartości. Asystent Oldmana zapytany o to, jak to jest być z kobietą 30 lat ,odpowiada:

"Like taking part in an auction sale. You never know if yours will be the best offer."

"To jest jak branie udziału w aukcji. Nigdy nie wiesz, czy twoja oferta będzie najlepsza"

Żeby dobrze odebrać ten film, trzeba wyostrzyć wszystkie zmysły i dać się wciągnąć na dwie godzinki w świat antyków i dzieł sztuki.